Jong, lief, mooi ook.
Ze stapt de praktijk in en zegt ik vind het spannend. Ik stel haar gerust en ivm warme weer nemen we een glaasje water. Na wat praten en uitvragen geef ik haar uitleg over hoe krassen op je ziel kunnen ontstaan en vervolgens gaan we met de poppetjes aan de slag.
Een opstelling.
Ze zet haar ouderlijk gezin neer en zet haarzelf erbuiten met haar gezicht de andere kant op kijkend. Weg van het systeem. Al snel komt het besef en tranen.
Ik vroeg haar welk besluit heb je voor/over jezelf genomen meid, nu je dit zo ziet? ….Dat ik het wel alleen doe want er was geen ruimte voor mij. Au. Tranen.
We kijken naar de achtergrond van haar ouders. Er werd al veel duidelijk. Ook een issue van haarzelf waar zowel haar vader als haar opa ook mee kampten. Jeetje….
Uiteindelijk hebben we Systemisch ballast terug gegeven die niet van haar was. En de gelijkenis erkend waar ze een van haar ouders op afwees. “Lieve papa…. Ik zie je struggelen over (issue)…. Net als ik…. “.
Even pijnlijk… korte pijn lang geluk zei mijn coach. En dat is het.
In de sessies kunnen heftige gevoelens aangeraakt worden en niemand zit erop te wachten dat te doorvoelen maar ooohhhh wat een opluchting komt er altijd daarna…
Moe.
Lichter.
En heel veel om te laten bezinken.
Hier is alweer het een en ander geshift omdat het zo diep gevoeld en ervaren is.
Opruimen doe je voor de generatie na jou maar ook voor al die dappere mensen die je zijn voorgegaan in jouw familie systeem.
We zetten als laatst dat hele systeem achter haar neer zodat ze stevig haar eigen plek inneemt. En bij de woorden… dit is mijn familie systeem. Zonder een van deze mensen was ik er niet geweest… voelt ze de kracht en de liefde die door haar heen mag stromen van al deze mensen .
